به گزارش پایگاه خبری افق یزد، سال ۱۴۰۱ با فراز و فرودهای بسیاری همراه بود که یکی از مهمترین آنان اغتشاش هایی بود که به بهانه مرگ مهسا امینی آغاز شد و کشور را مدتی در غبار فتنه قرار داد.

آتشی که با سوخت بیگانگان شعله ورتر می شد و دود آن به کام شهروندانی می رفت که زندگی خود را مختل شده می دیدند.

بازاریان با تهدید اغتشاشگران مجبور به تعطیلی مغازه و کسب و کار خود شدند، مردم از شادی و زندگی معمولی محروم بودند، مدارس و دانشگاه ها تحت تاثیر اغتشاشات قرار گرفت و … .

افرادی که با شعار «زن، زندگی، آزادی» به صحنه آمده بودند، به هیچ کدام از این شعارها پایبند نبوده و زن، زندگی و آزادی را با دیکتاتوری و خودخواهی تحت تاثیر قرار می دادند.

اما یکی از قشرهایی که در این حوادث به شدت مظلوم واقع شد، نیروهای نظامی و انتظامی بودند که دوره سختی را پشت سر گذاشتند.

نیروهایی که خود را سپر مردم می کردند تا آسیبی به مردم وارد نشود، از جان خود گذشتند تا کشور و شهروندان در آرامش باشند و خون دادند تا خون ما ریخته نشود.

آنان مماشات و رافت را سرلوحه برخورد با آشوب را در پیش گرفتند تا احساسات افراد فریب ‌خورده را کنترل کرده و از گسترش آشوب و آسیب به اموال عمومی جلوگیری کنند.

این نیروها با وجود کشف سلاح جنگی از آشوبگران، هیچگاه از سلاح جنگی برای مهار آشوب ها استفاده نکرده و تنها با تفنگ ساچمه ای و پینت بال به مصاف اغتشاشگران رفتند، موضوعی که اغتشاشگران با علم به آن، با جسارت بیشتری به سوی حافظان امنیت یورش برده و بسیاری از آنان را مورد هدف قرار دادند.

در حالی که ماموران امنیتی در کشورهای مدعی دموکراسی و حقوق بشر با معترضان سیاسی خود با شدیدترین شکل ممکن برخورد می‌کنند و حتی به یک متهم معمولی و بدون سلاح در مقابل دوربین شلیک می‌کنند، ولی دولت های حامی اغتشاشگران و رسانه های آنان، ماموران ایرانی که سلاح جنگی ندارند را به نقض حقوق بشر و جرم جنایت متهم می شوند.

نیروهای نظامی و انتظامی با وجود همه مظلومیت در اغتشاشات و حوادث اخیر، با اقتدار در میدان حضور یافته و اجازه گسترش اغتشاشات و فتنه انگیزی را به فتنه گران ندادند.

دشمنان به شدت تلاش کردند تا اقتدار حافظان امنیت را خدشه دار کنند و بدینوسیله به جمهوری اسلامی ایران ضربه بزنند، لیکن آرزوی چهل و چندین ساله دشمنان همانند همیشه نقش بر آب شد تا آنان خواب سرنگونی جمهوری اسلامی را ببینند.

۳۱ شهریور دیگری از راه فرارسید که یادآور جنگی جهانی علیه جمهوری اسلامی ایران بود، جنگی که استکبار جهانی با عروسکی به نام صدام به راه انداخت تا این جمهوری اسلامی نوپا را از پای درآورند.

اما مردمی که برای آزادی در برابر رژیم شاهنشاهی ایستادند، این بار با دست خالی در برابر متجاوزان تا دندان مسلح بعثی مقاومت کردند تا برای اولین بار در تاریخ ایران، حتی یک وجب از خاک این کشور جدا نشود.

در سالروز آغاز جنگی هشت ساله علیه ایران و حماسه سازی تاریخی ایرانیان، رژه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران با اقتدار و صلابت برگزار شد.

گام های استواری که با قدرت بر زمین کوبیده شد تا به جهانیان نشان دهد ایران در اوج اقتدار قرار داشته و دشمنان نیز بدانند در صورت هرگونه تجاوز و تعدی با مشت محکم و دندان شکنی روبرو خواهند شد.